Wie wilde Clinton overtuigen: miljonairs of arbeiders?

Na het debat van afgelopen woensdag ging de meeste aandacht van de media uit naar Barack Obama, en hoe hij de talloze lastige vragen ontweek en ontdook. Maar de strategie van Hillary Clinton is minstens zo interessant. Commentatoren voorspelde dat zij zich vooral zou richten op de supergedelegeerden. Dat zijn de meestal financieel zekere en invloedrijke partijleiders die straks, ongeacht de uitslag van de resterende voorverkiezingen, de doorslaggevende stem kunnen geven. Clinton richtte zich tijdens het debat minstens zo vaak op een groep met precies de tegenovergestelde eigenschappen. Een groep die arm is, en zich genegeerd voelt door de politiek.

De aandacht van Clinton ging voornamelijk uit naar de zogenaamde blauweboordenkiezers: kiezers met een beneden modaal inkomen. Onder hen heerst grote werkeloosheid vanwege structurele veranderingen in de economie. Zij maken een belangrijk deel uit van het electoraat in Pennsylvania, waar volgende week dinsdag wordt gestemd.

Al vanaf het eerste moment dat zij sprak, bleek dat Clinton zich richtte tot deze groep kiezers. In haar opening statement vertelde zij het verhaal van haar opa die in een inmiddels gesloten fabriek in Pennsylvania werkte. Zij past daar het trucje van voormalig presidentskandidaat John Edwards toe, wiens kandidatuur bestond ten dienste van deze groep kiezers. Ze is nu misschien een multimiljonair, maar van huis uit is zij er één van hen.

Daarnaast sprak zij meerdere malen over de effecten van haar beleid op de “gewone man die op het eind van de maand altijd maar weer moet zien hoe hij de rekeningen betaalt.” Zij liet telkens zien hoe haar voorstellen en ideeën goed zijn voor deze groep kiezers.

Hoe is het te verklaren dat zij zich richt op deze kiezers in plaats van de supergedelegeerden? Pennsylvania wint ze volgens alle peilingen met een redelijke marge. Om haar dichter bij de nominatie te brengen moet zij de steun zien te verwerven van de partijleiders. Waarom richtte zij zich in het debat niet op hen?

De reden is dat Obama kan winnen, zelfs als hij Pennsylvania verliest. Zéker wanneer Clinton veel aan steun heeft ingeboet onder de zogenaamde blauwenboordenkiezers, want in dat geval kan Obama laten zien dat ook hij verkiesbaar is voor deze groep. Dat is belangrijk, want deze groep kiezers maakt een belangrijk deel uit van het electoraat in staten zoals Ohio en Pennsylvania, waar de Democraten moeten winnen in november om het Witte Huis te mogen betreden.

Met andere woorden: wanneer Obama de steun krijgt van de blauweboordenkiezers, dan toont hij aan dat hij de presidentsverkiezingen kan winnen. En voor de supergedelegeerden is weinig belangrijker dan het selecteren van de kandidaat met de grootste kansen bij de landelijke verkiezingen.

Daarom kon Hillary Clinton niet anders dan zich te richten tot haar achterban – om te zorgen dat het haar achterban blijft. Alleen dan heeft zij nog een kans op de nominatie.

Victor Vlam is debattrainer bij Debatrix. Hij woonde zeven jaar in de VS en volgt voor debatblog.nl de Amerikaanse (voor)verkiezingen.