Waarom Romney wel én niet blij is met veel te late steunbetuigingen
De afgelopen dagen kreeg presidentskandidaat Mitt Romney steunbetuigingen van grootheden binnen de Republikeinse partij. Zo schaarde de bijna negentigjarige oud-president Bush zich eindelijk achter Romney. Telkens nam Romney de steun dolblij en vol trots in ontvangst. Maar waarom is hij zo in zijn nopjes? De steun komt rijkelijk laat. Nu de race over en voorbij is, voelt het als mosterd na de maaltijd. Sterker nog, het benadrukt weer eens dat er voor Romney weinig enthousiasme was binnen zijn eigen partij. Toch weet Romney wat de steunbetuigingen kunnen betekenen voor zijn campagne. Het kan de eerste zet zijn om zijn beschadigde imago te repareren.
De politici die nu een zogenaamde endorsement doen, doen dat op een moment waarop het bijna niet meer mogelijk is voor een ander dan Romney om de voorverkiezingen te winnen. Ze steken dus niet bepaald hun nek uit. Wat het erger maakt is dat veel van deze steunbetuigingen nauwelijks ingaan op de kwaliteiten van Romney. Zoals Jeb Bush zei: “Primary elections have been held in thirty-four states, and now is the time for Republicans to unite behind Governor Romney.” Met andere woorden, het is minder een steunbetuiging aan Romney en meer een pleidooi om de voorverkiezingen ten einde te brengen.
Overtuigt weinig kiezers
Maar al had Romney deze steun eerder gekregen en kwam het met meer enthousiasme, dan nog is de kans klein dat ze kiezers hadden kunnen overtuigen op Romney te stemmen. Weinig kiezers laten immers hun keuze afhangen van wie steun heeft van andere politici. Er is in ieder geval betrekkelijk weinig bewijs voor gevonden. Dat Tea Party-lieveling Marco Rubio zijn steun aan Romney toezegt, is misschien een big deal voor wie de Amerikaanse politiek volgt. Immers, de Tea Party heeft Romney nog niet bepaald omarmd. Maar de meeste Amerikanen weten niet wie Marco Rubio is. De kans dat zijn steun kiezers beïnvloedt, is daarom klein.
Toch zijn steunbetuigingen mediagenieke momenten die vaak wel op buitenproportioneel veel media aandacht kunnen rekenen. Op zich is dat gemakkelijk te verklaren: het levert mooie beelden op. Tijdens een groots opgezet evenement komen politici die eerder vaak nog tegenover elkaar stonden, bijeen. Ze omarmen elkaar en prijzen ze de ander de hemel in. Als je de stand van de race wil duiden, zijn dat mooie beelden om te gebruiken. En, tja, dan moet je natuurlijk wat zeggen over de steunbetuiging zelf. De campagnes weten dat en buiten dat uit. Een belangrijke functie van de steunbetuiging tegenwoordig is dan ook om het nieuws van de dag ten gunste van de kandidaat te beïnvloeden. Wanneer ongunstig nieuws de voorpagina’s domineert, kan dat naar pagina acht worden gedegradeerd met een strategisch gelanceerde steunbetuiging.
De steun van Edwards voor Obama
Dat lukte goed voor Barack Obama toen hij tijdens de voorverkiezingen tegen Hillary Clinton de steun kreeg van hun voormalige rivaal John Edwards. Ondanks dat Edwards zich al eerder bij de campagne had gemeld, werd zijn steun pas naar buiten gebracht op de dag nadat Obama werd verslagen door Clinton met 41 procent (!!) in de voorverkiezingen van West Virginia. De steunbetuiging van Edwards domineerde zo het nieuws, niet de monsterzege van Clinton. Daarbij koos de campagne ervoor om de speeches van Obama en Edwards niet te laten beginnen om 19.00 zoals oorspronkelijk gepland, maar om 18.20. Een cruciale beslissing. Waarom? Dat is tien minuten voordat in Amerika het avondnieuws begint op de grote tv-zenders. Alle zenders werden ze zo gedwongen om live te schakelen naar deze campagnebijeenkomst van Obama. Het gevolg is dat 25 miljoen Amerikanen live toekeken terwijl Obama werd geprezen door zijn voormalige rivaal.
De steun van Edwards was natuurlijk mooi meegenomen maar inmiddels had hij al meer dan drie maanden geleden zijn poging gestaakt om president te worden. Zijn aanhangers hadden zich waarschijnlijk al lang verdeeld over Obama en Clinton. De enige waarde van deze steun was de invloed op de toon en teneur van het nieuws van de dag.
Romney komt met steunbetuigingen
Nu Romney gisteren weer drie voorverkiezingen op zijn conto heeft geschreven zal zijn campagne de komende week met nieuwe steunbetuigingen gaan pronken. Immers, nu Romney lijkt te gaan winnen zit er geen risico meer voor politici aan het steunen van Romney. Wél een groot voordeel: je likt je in bij de leider van je partij deze verkiezingen. Eén voor één zullen deze steunbetuigingen naar buiten worden gebracht om maximaal de aandacht van de kiezer op te eisen.
Ondanks dat elke steunbetuiging op zich nauwelijks een kiezer overtuigt, zal dit het verhaal in de media ten gunste van Romney beïnvloeden. Bij elke steunbetuiging zal worden gesproken over de toenemende steun voor Romney onder Republikeinen. Telkens zal worden benadrukt dat dit de kansen verkleint voor Romneys tegenstanders. Tegelijkertijd leidt het de aandacht af van ongunstige onderwerpen zoals Romneycare. Uiteindelijk wordt zo een positiever beeld geschetst van Romney. En dat heeft wel een bewezen positief effect op het winnen van stemmen. Zo kan Romney de resterende voorverkiezingen winnen op een manier zoals hij nog nauwelijks heeft ervaren: met glans. Dat kan zijn imago rehabiliteren op een cruciaal moment, net voor de start van de campagne tegen Obama.
Ondanks dat ze dus laat komen en weinig oprecht lijken, is dit waarom Romney toch heel gelukkig is met de steun die hij krijgt. Steunbetuigingen doen er dus toch toe in een campagne. Maar dat is alleen zo omdat iedereen in de waan leeft dat ze er toe doen.
Victor Vlam is Amerikakenner en voerde in 2008 campagne voor zowel Barack Obama als John McCain. Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op WarRoom.DeJaap.nl.
