Waarom Amerikanen te dik, te vet en te ongezond zijn


Het is het grootste probleem van de Amerikaanse samenleving waarover niet wordt gesproken deze verkiezingen: de obesitas-crisis. Tweederde van de Amerikanen hebben overgewicht of obesitas. Het probleem begint al bij kinderen, waarvan een derde ermee kampt. Daarmee is Amerika het dikste land ter wereld, met maar liefst twee keer zo veel dikke mensen als in Europese landen. Toch is het in Amerika een politiek taboe om erover te praten. Terwijl Amerika zich vetmest, is er niemand die er wat aan doet.

Amerika betaalt een hoge prijs voor al die dikke mensen. Mensen met overgewicht zijn vaker depressief, missen eerder school of werk, voelen zich sneller suïcidaal, verdienen minder en vinden het moeilijk om te trouwen. Daarnaast leidt het tot allerlei (dure) ziektes zoals type II diabetes, kanker en hart- en vaatziekten. Voor de Amerikaanse schatkist is het enige goede nieuws dat deze mensen minder oud worden en daarom minder lang gebruik hoeven maken van de gezondheidszorg.

Meer dan eigen verantwoordelijkheid
Om tot een oplossing van deze crisis te komen moet iedere te dikke Amerikaan natuurlijk ook zijn eigen verantwoordelijkheid nemen. Maar een deel van de oplossing zit ook in het anders inrichten van de Amerikaanse samenleving. “If you go with the flow in America today, you will end up overweight or obese,zei Thomas Frieden, de directeur van de Centers for Disease Control and Prevention. Obesitas is een bijna noodzakelijke consequentie van het leven in de Amerikaanse samenleving. (De auteur heeft lang in Amerika gewoond en heeft Europeanen vaak kilo’s zien aankomen wanneer ze zich vestigden in Amerika.) De Amerikaanse politiek kan het verhelpen maar wil het niet verhelpen. Waarom niet?

Amerika is, ten eerste, een land waar individualisme hoog staat aangeschreven. Eigen verantwoordelijkheid nemen en een overheid die niet ingrijpt in de persoonlijke levenssfeer zijn kernonderdelen van de Amerikaanse filosofie. Die zorgen ervoor dat politieke plannen met als doel ongezonde keuzes van mensen te voorkomen, vaak op niks uitdraaien. Toen de burgemeester van New York Michael Bloomberg onlangs voorstelde om porties van mierzoete frisdranken te beperken tot een halve liter (!), werd hij door vriend en vijand belachelijk gemaakt. De linkse komiek Jon Stewart zei sarcastisch over het plan: “it combines the draconian government overreach people love with the probable lack of results they expect.

Toch is er wat voor te zeggen om de grote porties frisdranken te beperken. Frisdranken zijn bijzonder slecht om drie redenen die elkaar versterken. Er zitten heel veel ongezonde zoetstoffen in. Het bevat geen enkele voedingswaarden (een hamburger van McDonalds daarentegen wél). Daarnaast stilt het ook nog eens niet het hongergevoel. Als Amerikanen van de een op de andere dag van frisdrank op water zouden overstappen, zou dat een groot deel van de obesitas-crisis oplossen.

Subsidie op maïs
Behalve de Amerikaanse weerstand tegen overheidsingrijpen, zorgen ook electorale redenen ervoor dat politici het probleem niet durven aan te pakken.

De Amerikaanse overheid subsidieert namelijk maïs. Wat de meeste mensen niet weten is dat maïs in bijna alle bewerkte voedingsmiddelen zit die Amerikanen eten of drinken. De uit maïs gedestilleerde zoetstof glucose-fructosestroop maakt de Amerikaanse Coca-Cola zoet (in Nederland wordt het iets minder ongezonde suiker gebruikt). En het vee dat McDonalds gebruikt voor haar Big Macs is gevoed en vet geworden dankzij maïs. Het opmerkelijke effect is dat al deze producten goedkoper zijn geworden dan ze zouden zijn zonder subsidies. Broccoli en andere verse groenten daarentegen worden niet gesubsidieerd. Dankzij het subsidiebeleid van de Amerikaanse overheid is het financieel aantrekkelijker geworden om onnatuurlijke en bewerkte producten zoals fast food te nuttigen. De subsidie op maïs is een subsidie op obesitas.

Dit wordt door bijna alle experts erkend. Waarom veranderd het dan niet? De Amerikaanse politieke realiteit maakt dat onmogelijk. Maïs wordt voornamelijk verbouwd in het midden van Amerika. Staten zoals Iowa, Ohio, Wisconsin en Minnesota zijn grote leveranciers van Amerika’s maïs. Het probleem is dit: uitgerekend in dit gebied liggen de meeste swing states, staten die vaak de doorslag geven in landelijke verkiezingen. Een presidentskandidaat die vóór het schrappen van de subsidie op maïs is, verliest bijna zeker deze staten en daarmee de verkiezingen. Elke politicus met de ambitie om ooit president te worden – elke politicus dus – zal zich in zijn loopbaan niet durven uitspreken tegen deze subsidies.

Zolang er structureel niks verandert, zal de obesitas-crisis niet worden opgelost. Alle pogingen van First Lady Michelle Obama om kinderen meer te laten sporten, wegen niet op tegen de grote beschikbaarheid van goedkope maar ongezonde voedingsmiddelen.

Foto CC: Malingering, John McNab 

Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en voerde in 2008 campagne voor zowel Barack Obama als John McCain.

7 reacties

  1. Door petrossa Gepubliceerd op 13 juni 2012

    De waarheid is toch iets anders. De reden waarom er veel moddervette amerikanen rondlopen is omdat de diverse FastFood ketens het goedkoopste voedsel hebben dat enigszins eetbaar is.

    Vandaar dat je ook de meeste fastfood outlets in de armste wijken/districten vindt. Vandaar ook dat de regering nu een limiet heef tgesteld aan het aantal fastfood outlets per arme wijk.

    Niet dat veel zal helpen, want als je geen geld hebt dan is het of een blikje kattnevoer openen of een hasmburger kopen.

    Dus Michelle vanuit haar ivoren toren ver verwijderd van de realiteit kan doen wat ze wil, maar zolang het armoede probleem niet is opgelost zullen er moddervette amerikanen zijn.

    Daarnaast moet worden opgemerkt dat bvoglens de medische definitie obesitas begint bij een BMI van meer dan 25 en dat is een aburd lage waarde.

    Je bent statistisch vaker ziek en leeft korter als je minder dan 10 kg van het gemiddelde gewicht weegt, terwijl om hetzelfde risico te lopen je 70 kg overgewicht moet zijn.

    Ook geldt nog eens dat dik zijn niet ongezond is, maar de reden waarom. Logischerwijs als je alleen maar baggervoedsel eet je een slechte gezondheid riskeerd, en als bij effect ook nog eens dik kan worden.

    http://petrossa.wordpress.com/2010/04/16/the-disease-fat-does-not-exist/

  2. Door Snebbert Gepubliceerd op 13 juni 2012

    Je eerste punt, dat individualisme mede oorzaak is van dit probleem slaat natuurlijk volledig de plank mis. Amerika was vroeger veel vrijer en slanker. Het is volkomen terecht dat Bloomberg belachelijk wordt gemaakt. Als je de knuppel van de overheid wil inzetten om het eetgedrag van de burgers te sturen dan ben je geen knip voor je neus waard.

    Het verbouwen van mais is wel een goed punt, de suikers die hieruit voorkomen en vervolgens in het voedsel verdwijnen zijn misdadig slecht voor de gezondheid. De subsidies die worden uitgedeeld aan deze bedrijfstak staan niet in verhouding met de rest (de gezonde voedselgewassen). En daar hoort dit bekende plaatje bij. http://www.pcrm.org/images/gm/autumn2007/pyramid.jpg

  3. Door Victor Vlam Gepubliceerd op 13 juni 2012

    Interessante infographic, Snebbert!

  4. Door petrossa Gepubliceerd op 14 juni 2012

    Inderdaad een leuk plaatje. Mooie pastelkleuren.

    Straight talk about high-fructose corn syrup: what it is and what it ain’t1,2,3,4

    “Thus, studies using extreme carbohydrate diets may be useful for probing biochemical pathways, but they have no relevance to the human diet or to current consumption. I conclude that the HFCS-obesity hypothesis is supported neither in the United States nor worldwide.”

    http://www.ajcn.org/content/88/6/1716S.short

    Voor de corn syryp/obesity paniek waarde van de confirmation bias studies verwijs ik gaarne naar de volgende 2 artikelen:

    Why Most Published Research Findings Are False
    http://www.plosmedicine.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pmed.0020124

    en

    Questionable Research Practices Surprisingly Common
    http://www.psychologicalscience.org/index.php/news/releases/questionable-research-practices-surprisingly-common.html

    Hoewel de laatste over psychologie gaat, toont het het vooral de menselijke neiging tot goal driven studies.

    Met andere woorden: Des te meer studies er zijn die X ‘aantonen’ des te groter de kans dat het niet waar is.

    Voorbeelden: AGW, Obesiteit, FijnStof.

  5. Door petrossa Gepubliceerd op 14 juni 2012

    Deze is ook niet onaardig, arme Michelle. Misschien was ze een redelijke advocate maar van voedsel heeft ze minder verstand.

    “The real driver of obesity in this nation is the volume of food available. As a nation we produce too much food and it’s cheap. Recently, food costs have risen, but we still spent less than 10% of our total income on food, down from 23% in the late 1920s.

    If food were not so inexpensive there wouldn’t be a restaurant chain on every corner and there wouldn’t be 99 cent value meals. Because raw food costs are low, restaurants can offer more food at lower prices. We are enticed to super-size or buy a value meal, even when we don’t need all that extra food. We can get endless beverage refills, so we drink more. As a nation, we are super-sizing ourselves.”

    http://www.healthnewsdigest.com/news/food%20columnist0/It_Isn_t_The_Soda_And_It_Isn_t_The_Size.shtml

  6. Door Mirjam Janssen Gepubliceerd op 14 juni 2012

    Interessant verhaal, Victor. Ik las in ‘De achterkant van de Amerikaanse droom’ van Barbara Ehrenreich nog een andere verklaring. Veel Amerikanen hebben een of meer kleine baantjes waarmee ze te weinig verdienen om zich goede huisvesting te kunnen permitteren. Ze wonen in goedkope hotels, stacaravans etc. Dat betekent dat ze geen fatsoenlijke keuken hebben en noodgedwongen hun toevlucht zoeken tot fastfood. Gezond eten moet je wel ergens kunnen klaarmaken en je moet een ijskast hebben om verse ingredienten in op te slaan. Obesitas is (ook) een armoedeprobleem.

  7. Door Kiki Gepubliceerd op 14 juni 2012

    Er is nog een ander psychologisch aspect aan het dik-zijn van de Amerikanen. Sinds WO II en de daaropvolgende koude oorlog/McCarthy-periode was je verdacht als je je land niet steunde. Je land steun je door de economie te steunen, en die steun je door te consumeren. Iedereen die er niet op los consumeerde, stond dus direct te boek als commie of pinko.Weliswaar vooral iets wat onder de Archie Bunker-generatie speelde, maar dat soort verjaardagsmeningen etteren eindeloos door. Inmiddels is het idee dat consumeren een patriottische daad is (‘just exercizing my freedom!’) een meme geworden.

Laat een antwoord achter aan Kiki Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.