De twee frames die deze verkiezingen zullen bepalen
Kiezers zijn wispelturig en zitten vol tegenstrijdigheden. Tot zover niks nieuws. De campagnes weten dat en proberen daar zo goed mogelijk gebruik van te maken. De selectie van Paul Ryan als vicepresidentskandidaat biedt daar nieuwe kansen toe. Beide kampen zijn blij met de selectie van Paul Ryan. Opmerkelijk want politiek is een zero-sum game; wat goed is voor de één is noodzakelijkerwijs slecht voor de ander. De reden dat toch beide kampen blij zijn met Ryan is dat hij perfect past in hoe zij deze verkiezingen willen framen.
Framing maakt gebruik van de conflicterende standpunten die mensen hebben. Mensen zijn het vaak oneens met zichzelf. In Amerikaanse peilingen bleek jaren geleden dat er een meerderheid voor afschaffing van de death tax is, maar ook een meerderheid is voor behoud van de estate tax. Beide zijn een andere naam voor hetzelfde; namelijk successierecht. Je kunt dus niet voor het behouden van de één zijn terwijl je de ander wilt afschaffen. Een verkiezing is niet alleen een strijd tussen personen maar ook een strijd om ideeën. Daarbij is het van belang om de ideeën zo over te brengen dat de woorden passen bij je wereldbeeld.
Grote vs. kleine overheid
Met de selectie van Paul Ryan probeert Romney deze verkiezingen te laten draaien om de vraag of Amerikanen een grote of kleine overheid willen. Paul Ryan is bekend geworden in Washington door de begrotingen die hij heeft opgesteld als voorzitter van de begrotingscommissie in het Huis van Afgevaardigden. Die hebben als doel drastisch te snijden in de overheidsuitgaven en het begrotingstekort te beperken. Deze begrotingen streven de kleinere overheid na die Republikeinen graag zien.
Maar niet alleen Republikeinen zien graag een kleinere overheid. Amerikanen zijn daar in principe voor. Ze wantrouwen een overheid die te groot wordt. Als deze verkiezingen gaan over de grootte van de overheid, wint Romney de verkiezingen.
Dit frame speelt in op President Obama’s grootste zwakte. Hij wordt gezien als een typische Democraat die denkt dat de overheid alle problemen kan oplossen. Zijn recente opmerking over kleine ondernemingen – “you didn’t build that,” zei hij – voedde dat sentiment. Hij had het over diensten zoals infrastructuur en onderwijs die een ondernemer helpen om zijn bedrijf op te zetten. Maar Republikeinen presenteren dit citaat als een opmerking bedoelt om namens de overheid de eer op te eisen voor het harde werk van een ondernemer.
Sociale herzieningen hervormen vs. behouden
Hoewel kiezers in principe een kleinere overheid willen, zijn ze niet altijd bereid om daar de consequenties van te dragen. Wanneer het aankomt op het beperken van dure sociale voorzieningen, is een meerderheid van de Amerikanen doorgaans tegen. Dat zullen de Democraten uitbuiten. Ze zullen zoveel mogelijk over specifieke plannen uit de begroting van Ryan praten met als doel om kiezersgroepen bang te maken voor de gevolgen van een stem op de Republikeinen.
Republikeinen zullen beweren dat hervormingen onvermijdelijk zijn om de sociale voorzieningen betaalbaar te houden en dus in stand te laten. Vandaar dat Romney nu juist beweert dat Obama de bijstand aan het uithollen is. En een Republikeinse memo die is uitgelekt zegt dat politici vooral moeten praten over het ‘versterken’ en ‘beschermen’ van sociale voorzieningen.
Toch is dat slechts het beperken van de schade. Uiteindelijk willen Romney en Ryan niet praten over de specifieke plannen. Dan wordt het voor hen heel moeilijk om deze verkiezingen te winnen. Romney heeft wat dat betreft er goed aan gedaan door te stellen dat de begroting van Ryan een belangrijke stap in de goede richting is, maar dat hij het niet eens is met alles. “I’m sure there are places that my budget is different than his, but we’re on the same page… We want to get America on track to a balanced budget,” sprak Romney zonder te zeggen waar hij het oneens is met Ryan.
Conclusie
Uiteindelijk gaat het erom wie het beste erin slaagt om zijn frame het beste op te dringen bij de kiezer. Als de kiezer in het stemhokje staat met het gevoel dat hij moet kiezen tussen een grote en kleine overheid, dan wint Romney. Als de kiezer moet kiezen tussen het hervormen of behouden van sociale voorzieningen, dan wint Obama. De komende tijd zullen er honderden miljoenen dollars worden uitgegeven om via spotjes en andere kanalen de verkiezingen gunstig te framen.
Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en voerde in 2008 campagne voor zowel Barack Obama als John McCain.
Foto CC: KFergos
3 reacties
Laat een antwoord achter aan Adriaan Andringa Reactie annuleren
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
“Kiezers zijn wispelturig en zitten vol tegenstrijdigheden.”
Moet ik voor ‘kiezers’ niet: ‘politici’ lezen?
En moet een politicus for-the-sake-of the kiezers met alle winden meedraaien? Vroeger is mij geleerd: regeren is vooruitzien.
Als we de houdbaarheid van bijvoorbeeld het kunduz akkoord als voorbeeld van ‘vooruitzien’ beschouwen staan ons interessante tijden te wachten.
@AdrieK
Waar in dit stuk lees jij iets over met winden meedraaien? Framing heeft weinig met de standpunten die een politicus inneemt te maken en veel met de manier waarop die standpunten worden uitgelegd aan kiezers. Beide kampen proberen hun eigen standpunten op zo’n manier uit te leggen dat die standpunten aansluiten bij de waarden en ideeën van de kiezers. Dat is niet draaien of meewaaien.
“Met de selectie van Paul Ryan probeert Romney deze verkiezingen te laten draaien om de vraag of Amerikanen een grote of kleine overheid willen.”
Met het saneren van Medicare en het laten uitvoeren van Medicaid door de staten krijgt men nog geen kleinere overheid.
Ryan’s budgetplannen staan vooral in het licht van ‘fiscal responsibility’. Hij wil sluitende begrotingen, en denkt dat ondermeer te kunnen bereiken door de regels voor premiebetalers jonger dan 55 jaar te veranderen. De kosten van de medische sector, die binnenkort meer dan 20% van het bruto binnenlands product beslaan, komen daarbij op de tweede plaats. Toch is het vooral een kostenprobleem. De bevolkingsopbouw in de U.S. is evenwichtiger dan in West-Europa en de arbeidsparticipatie is hoger, zodat het behoud van het federale ziekenfonds voor iedereen ouder dan 65 jaar geen enkel probleem hoeft te zijn. Wanneer Medicare wordt aangepakt, is onze toekomstige AOW waarschijnlijk ook niet meer veilig. Nu is onze AOW nog het dubbele van de Nederlandse, maar als het aan Ryan ligt zijn ‘Nederlandse toestanden’ niet ondenkbaar.
Het is wel duidelijk dat er iets moet gebeuren met Medicare. Volgens het CBO (Congressional Budget Office) is het systeem zonder ingrijpen na 12 jaar failliet. De Democraten hebben dat ook toegegeven, maar zij hebben geen plan om Medicare te redden. Integendeel, onder President Obama zijn enorme bedragen overgeheveld van Medicare naar ACA (‘Obamacare’), en omdat men belastingverlaging wilde doorvoeren voor degenen die geen federale inkomstenbelasting betalen, zijn de payroll taxes (‘sociale premies’) verlaagd. Senator McCain is tegen de verlenging van deze verlaging, en zei daarover eens “We did not want to repeat the debacle. We’re dumb, but we’re not stupid.” Desondanks werd het voorstel wel goedgekeurd.
Een eigenaardigheid van de Amerikaanse sociale zekerheid is voorts dat men gemiddeld slechts ongeveer 10 jaar lang ‘full-time’ hoeft te werken om aanspraak te maken op de maximale uitkeringen en andere ‘benefits’. Indien men prijs stelt op het behoud van redelijke voorzieningen voor ouderen, zou daar ook eens naar kunnen worden gekeken.
Als het Ryan om een kleinere overheid zou gaan, zouden we ook iets moeten horen over het afschaffen van een aantal nutteloze departementen (Education, Energy, HUD, Labor), de landbouwsubsidies, de tekorten bij de USPS en het misbruik van Social Security door arbeidsongeschikten die niet arbeidsongeschikt zijn. Daar horen we echter weinig over. Dit komt de geloofwaardigheid van Ryan niet ten goede — die zou namelijk toenemen wanneer zou blijken dat hij ook bereid is te snijden in de federale overheid.
Met de selectie van Ryan als kandidaat heeft Romney niet zozeer de verkleining van de federale overheid als wel de sanering van niet-onredelijke sociale voorzieningen tot een belangrijk thema van de campagne gemaakt. Dat kan rampzalige gevolgen hebben, zeker bij een kandidaat als Romney, die nauwelijks leiderschap uitstraalt en weinig charisma heeft. Romney moet beslist winnen in Florida, een staat met zeer veel senioren. Dat kan nog moelijk worden als de Democratische propaganda erin slaagt de suggestie te wekken dat de ouderen straks geen AOW em medische verzorging meer hebben, terwijl de daarmee uitgespaarde gelden bijvoorbeeld naar het rijke paard van Romney gaan. Dat paard heeft volgens de Huffington Post namelijk een jaarinkomen van wel $77 000!:)