Deze presidentsverkiezingen zijn de saaiste ooit
Het moet gezegd worden: deze verkiezingen zijn saai. We hadden met z’n allen een epische strijd verwacht tussen twee titanen die niks onbenut zouden laten om elke kiezer aan zich te binden. We zouden getuige zijn van een groot debat over de toekomst van Amerika en de hele wereld waarvan de uitkomst tot het allerlaatste moment spannend zou blijven. In plaats daarvan kregen we een campagne waarbij de uitkomst al zo goed als vaststaat en die gedomineerd wordt door twee kandidaten die er zelf nauwelijks zin in lijken te hebben. Als deze verkiezingen een tv-programma waren zou deze onmiddellijk van de buis gehaald worden.
Inmiddels is het geen gedurfde voorspelling meer dat Obama gaat winnen. De reden daarvoor is dat hij is uitgelopen in de peilingen. Maar nog steeds is het verschil maar drie tot vijf procentpunten. Dat betekent dat in theorie alles nog kan gebeuren. Maar het is veelzeggend dat ondanks dat de kandidaten elkaar op de hielen zitten in de peilingen, Romney nog nooit een voorsprong had op Obama. Van de Huffington Post komt het volgende overzicht van gemiddelde van alle peilingen. Het beste moment voor Romney kwam in mei toen hij enkele dagen gelijk stond met Obama. Op alle andere momenten was Obama de koploper in de peilingen.
Het gebrek aan beweging in de peilingen duidt erop dat de voorkeuren van kiezers redelijk vast staan. Zelfs als Romney de debatten wint is het nog maar de vraag of hem dat een stijging oplevert die hem de koppositie in de peilingen geeft. De voorkeuren van het electoraat lijken al vast te staan. Dat is op zich niet gek. Al sinds begin dit jaar wordt de Amerikaan geconfronteerd met de verkiezingscampagne.
Maar het is niet alleen de vaststaande uitkomst die deze verkiezingen saai maken. In 2008 was het ook al in een vroeg stadium duidelijk dat John McCain zou verliezen. Maar er zat energie in de campagne die het de moeite van het volgen maakte. Niet deze keer. De presidentskandidaten zijn verlamd door de angst een fout te maken en spelen het voortdurend op safe.
Vier jaar geleden wist McCain dat zijn campagne een impuls nodig had dus selecteerde hij de onbekende Sarah Palin als running mate. Haar opkomst én ondergang was een prachtig verhaal om te volgen. De speech op de conventie waarmee ze zich introduceerde aan het land was er een voor de geschiedenisboeken. Toen ze weigerde antwoord te geven op de vraag van een journalist welke kranten ze leest, zat je op het puntje van je stoel. En niet alleen bij het kiezen van een running mate was McCain stoetmoedig. Toen de zakenbank Lehman Brother failliet ging en de economie een duik nam, legde de goede man zijn campagne gewoon stil. Het bracht hem niet een kiesman dichter bij de overwinning maar het was een moment om niet te vergeten.
Wat zijn de momenten van deze verkiezingen om niet te vergeten? Een paar blunders. Volgens Romney doet 47 procent van het land er niet toe, is het ontslaan van mensen een leuke bezigheid en zijn bedrijven gewoon mensen. Volgens Obama gaat het goed met de private sector in Amerika, kun je Washington niet veranderen van binnen en heb je als ondernemer niet je eigen onderneming opgebouwd.
Elke dag proberen beide presidentskandidaten de media en de kiezer wijs te maken dat de andere iets heeft gezegd wat niet door de beugel kan en zijn ware aard voor eens en altijd zichtbaar maakt. In plaats van grote ideeën over de toekomst van het land, zitten we te kijken naar dagelijks gekibbel over een al dan niet ongepaste opmerking.
Nu zullen sommigen zeggen dat verkiezingen geen entertainment zijn. Maar juist door de focus van de campagnes op de blunders gaat het ook niet om de inhoud. Dat is een teleurstelling. Daarom zijn deze verkiezingen de saaiste ooit.
Victor Vlam is redacteur van de WarRoom en voerde in 2008 campagne voor zowel Barack Obama als John McCain.
Foto CC: Obama for America
Ach, wat heerlijk om jong te zijn.
Saai, dat waren 1972, 1984, 1996. Jaren met incumbents en slappe tegenkandidaten.
En waarom is de ondergang van Romney, de redder van kwakkelende bedrijven die nog niet eens een campagne kun runnen niet net zo aardig als de veel voorspelbaardere implosie van Palin?
Frans, er is volgens mij ruimte voor meer Amerikakenners in Nederland. Net zoals ik jou stukjes niet voortdurend van negatief commentaar voorzie, zou ik jou willen vragen om dat ook niet bij mij te doen.
Onze lezers zijn er volgens mij niet bij gebaat als wij in de commentaren na elk artikel in een ego-battle gaan uitvechten wie de grootste Amerika-expert is. Als je vindt dat je dat bent, laat het maar zien door leuke en informatieve stukjes te schrijven. Als jij voortdurend stukjes van een ander omlaag haalt vertrouw je er kennelijk niet op dat jouw expertise blijkt uit wat je zelf schrijft. Richt je dus op jouw stukken, dan richt ik me op mijn stukken. Daar zijn onze lezers wél bij gebaat: zo hebben zij een groot aanbod van leuke stukken over de Amerikaanse politiek.
Ik realiseerde me vorige week op dat ik het ook allemaal niet meer zo boeiend vind, omdat er zo weinig gebeurt. Vier jaar geleden was er in de persoon van Obama nog een gloednieuwe visionaire kandidaat, die uitstekende toespraken hield met een inhoud die de Amerikanen sinds Kennedy en Reagan niet meer hadden gezien. Ook hadden we in McCain een authentieke, respectabele en vriendelijke patriot, met later een interessante kandidaat voor het vice-presidentschap.
Nu gaat de strijd tussen Obama als pied piper, en een technocraat die niet echt wil zeggen wat hij van plan is. Dat de maakt de strijd soms vervelend. Romney is weinig inspirerend, en heeft de grootste moeite de twijfelaars te overtuigen. Obama is een betere politicus en een betere spreker, maar zijn rethorisch arsenaal gaat vervelen wanneer je hem vaak ziet.
Voor de meeste staten staat de uitslag al vast. Vandaar dat je daar ook niets van de verkiezingen merkt. Ik woon niet in een swing state en heb nog geen yard signs gezien, alleen wat bumper stickers. RCP heeft Obama nu op een landelijke voorsprong van meer dan 3%, maar ongveer 8% van de potentiele kiezers heeft nog geen beslissing genomen. Die 8% zal bepalen wie er president wordt, en de strijd speelt zich af in een beperkt aantal staten. De campagne-organisatie van Bush 43 was in staat meer dan 80% van de groep twijfeleaars in swing states te bereiken. Bij Romney is dat duidelijk minder. Misschien dat de televisiedebatten bij hen de doorslag zullen geven, maar ik begin nu wel wat te twijfelen aan de kansen van Romney. De PACs lijken hun aandacht ook al wat te verleggen van het presidentschap naar een Republikeinse meerderheid in het Congres. Bij zo’n meerderheid is President Obama vleugellam. Hij zal niets door het Congres krijgen, en kan alleen nog maar van zijn vetorecht gebruik maken. Dat vetorecht zal effectief zijn, want de tegenstellingen in het Congres zijn zo groot dat het niet voor de hand ligt dat veel voorstellen met een twee-derde meerderheid worden aangenomen.
@Victor Vlam
Mooie reactie op de gesubsidieerde moralist Verhagen:)
Verhagen gesubsidieerd? Hoe kom je daar nou weer bij? Als je iemand naar beneden haalt, doe dat dan wel op basis van feiten.
@Stan
“Verhagen gesubsidieerd?”
Verhagen schrijft voor het gesubsidieerde weblog DeJoop. Vlam, Andringa & Moenaff schrijven voor het ongesubsidieerde weblog De Jaap.
@ Peter Kraus: thanks! 🙂
@peterkraus onzin. Verhagen schrijft ongesubsidieerd op Amerika.nl. Verhagens stukjes worden doorgeplaatst op Joop.nl. Daar krijgt hij volgens mij niks voor. En zelfs als dat wel het geval zou zijn: Joop.nl wordt betaald uit verenigingsgeld van de Vara, niet door omroepbijdrage. Maar ik neem aan dat je het woord subsidie vooral definieert zoals het je het beste uitkomt.
@Stan
“Daar krijgt hij volgens mij niks voor.”
Maar dat weet u niet. Ik weet het ook niet. Feit is wel dat DeJoop ondermeer in leven wordt gehouden met geld van de Nederlandse belastingbetaler, en zo verspreid Verhagen zijn stukjes mede op kosten van de schatkist. Zonder overheidsbijdragen zou de Vara overigens niet meer bestaan. Dat soort zuilenorganisaties overleeft alleen nog maar omdat ze geld van de staat krijgen.
Echte Journalisten en Onafhankelijke Columnisten willen niets met subsidies te maken hebben. Een journalist of columnnist die publiceert op gesubsidieerde weblogs of kwebbelt op de staatstelevisie is een staatshoer, omdat het per definitie ten koste gaat van de journalistieke onafhankelijkheid.
De enige afhankelijkheid die edia zich kunnen permitteren is die van consumenten en adverteerders. Daarvan zijn er vele. Er is echter slechts een overheid.
Lees mijn reactie nou eens. Feit is dat Joop.nl NIET wordt ondermeer in leven wordt gehouden met geld van de Nederlandse belastingbetaler. Feiten die je zelf verzint zijn geen feiten maar verzinsels. Ik zal Verhagen eens vragen of hij betaald krijgt voor de stukjes die Joop doorzet. Niet dat ook maar enigszins relevant is voor je verzonnen feit.
@Stan
“Feit is dat Joop.nl NIET wordt ondermeer in leven wordt gehouden met geld van de Nederlandse belastingbetaler.”
Jawel. DeJoop is van de Vara en de Vara teert op belastinggelden. Zonder die belastinggelden zou de Vara niet eens meer bestaan, en DeJoop dus ook niet.
Tjonge jonge, wat een zielig gedoe. Welterusten kleuters.